У лiсце, выдадзеным прадстаунiкамi ВКЛ на сойме у Люблiне 1 лiпеня 1569 г. (Akta unji Polski z Litwа 1385–1791. Krakоw, 1932. №149),прадстаунiкi “лiтоускага народу” пералiчаны пайменна: гэта гетман вялiкi лiтоускi i кашталян вiленскi Грыгор Хадкевiч, ваявода троцкi Стэфан Збараскi, падканцлер i кашталян троцкi Астафей Валовiч, маршалак вялiкi лiтоускi i стараста ковенскi Ян Хадкевiч, бiскуп вiленскi Валяръян Пратасевiч, падскарбi земскi Мiкалай Нарушэвiч, маршалак дворны Мiкалай Крыштаф Радзiвiл, крайчы лiтоускi Ян Кiшка, стольнiк лiтоускi Мiкалай Дарагастайскi, маршалкi Лукаш Свiрскi, Мiкалай Сапега, канюшы вiленскi Ян Воучак, цiвун вiленскi Станiслау Нарушэвiч i многiя iншыя ураднiкi, а таксама два бурмiстры Вiльнi – Франц Дурнiк (ад каталiцкай часткi) i Фёдар Вяльковiч (ад праваслаунай). Усе гэтыя прадстаунiкi заявiлi аб злучэннi двух народау – “польскага i лiтоускага” (obiema narodom, polskiemu i litewskiemu) – i ад iмя лiтоускага народу заявiлi, што яны (лiтоуская шляхта) яшчэ ад часоу Ягайлы i вялiкага князя Аляксандра “мелi звяз i супольнасць з панамi i землямi Кароны Польскай” (с. 357). Гэты выраз не пакiдае нiякiх сумневау у тым, што як лiтоуская шляхта, так i польская яшчэ ад часу Ягайлы (то бо ад часу Крэускае унii) разглядалi у якасцi тытульнага народу ВКЛ народ уласна Вялiкага Княства Лiтоускага (без Жамойцi), то бок, сучаснай мовай, беларускi народ. | 
